Η μεγάλη έξοδος....(όχι του Μεσολογγίου)

Αχ βαχ και πάλι. Γιατί αγκομαχώ; Θα σας πω.

Χτες το βράδυ, βγήκα με τον κύριο που σας έγραφα στην άλλη μου ανάρτηση.

Και επειδή δεν μπορώ τις πολλές σάλτσες (κορμάρα γαρ), θα φτάσω στο ψητό : καταλήξαμε σε κρεβάτι. Γδυθήκαμε. Μόλις έβγαλε το λευκό του σώβρακο (ξενέρωσα μόνο από το χρώμα και την μάρκα-ΜΙΝΕΡΒΑ)...από κάτω τίποτα. Ρε γαμώτο λέω, στραβώθηκα; Με τα πολλά κάτι ξεπρόβαλε με δυσκολία και τελικά του το πα: Δεν μπορώ γλυκέ μου, εγώ θέλω πάθος και ένταση, είμαι γυναίκα των μεγεθών όχι των μικροσκοπίων και των παθών.

Έφυγε μετά από λίγη ώρα, αφού μου είπε κάτι χαζά για άγχος κλπ. Άγχος δηλαδή είναι τα 11cm έτοιμου όπλου;;

Άπειρες γυναίκες καθημερινά βιώνουν το απόλυτο τίποτα στην ερωτική τους ζωή μέσα σε μια σχέση ή σε έναν γάμο. Είναι νεκρές και όμως κάθονται για κοινωνικούς λόγους, για βόλεμα, ή για οικονομικούς λόγους. Έχουν μάθει στο απόλυτο ερωτικό τίποτα και αφήνουν τα χρόνια να περνάνε.

Κορίτσια, ψάξτε την ζωή και την ευτυχία, διεκδικείστε την, είτε ειστε 20 είτε 30 είτε 130.

φιλάκια, η Ιουστίνη σας