Ίσως αυτό που ξεστόμισα για το κοράνι τελευταία, να μη μου βγήκε σε καλό. Το ίδιο βράδυ , που έγραψα το σχετικό κειμενάκι , ανέβασα πίεση . Άρχισα να νιώθω μια δυσφορία , ο πανικός με είχε κυριεύσει , είπα « πάει αυτό είναι το τέλος» . Ευτυχώς κατάφερα και πήρα το 166 , να ’ναι καλά τα παιδιά φτάσανε αμέσως.
22 η μεγάλη . Οι γιατροί φοβηθήκανε για εγκεφαλικό. Ξαπλωμένη στα επείγοντα , ήμουν παραδομένη στα χέρια των γιατρών και των νοσοκόμων. Ευτυχώς όλα πήγαν μια χαρά , και τα πάντα μέσα στο κεφάλι μου παρέμειναν στη θέση τους.
Στο νοσοκομείο κάθισα δυο μέρες περίπου, προληπτικά . Συγνώμη για την έκφραση , αλλά είχα χεστεί επάνω μου. Πρώτα φορά ένιωσα πραγματικά ότι θα πεθάνω και πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι ο θάνατος έρχεται τόσο ξαφνικά και απρόσκλητα . Για το πότε περνάς στην απέναντι όχθη, ούτε που το καταλαβαίνεις.
Γι’ αυτό , λοιπόν δεν πρέπει να σπαταλάμε στιγμή σκεφτόμενοι τη μοιραία αυτή στιγμή. Ο μαυροντυμένος τύπάκος θα έρθει στην ώρα του, άλλωστε ποτέ δεν ξέχασε κανέναν.
Θα πρέπει να τονίσω ότι αυτό που μ’ έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ετοιμαζόμουν να δω τα ραδίκια ανάποδα ,ήταν τα μάτια της κόρης μου .Δε θυμάμαι να τα ξαναείδα τόσο τρομαγμένα . Θα ήταν μεγάλο πλήγμα γι’ αυτήν ,αυτός ο αποχωρισμός .Μπορεί να μην είχαμε ποτέ την τέλεια σχέση αλλά δεν έπαψα ποτέ να είμαι η μάνα της , ο μοναδικός δικός της άνθρωπος.
3 σχόλια:
Να προσέχεις τον εαυτό σου.
Αν όχι για σένα...
Για την κόρη σου.
Φιλιά και να είσαι καλά.
Τελικά βρε Ιουστίνη μου γιατί σε κρατήσανε; Και γιατί τρόμαξες;
Τώρα που είσαι καλά, κοίτα να ζήσεις τη ζωή σου και την κάθε σου μέρα , σαν να είναι η τελευταία.
Μην αφήσεις μέρα να περάσει χωρίς να την ζήσεις καλά.
Φιλάκια και καλή ανάρωση
Ακόμη και αν δεν σκέφτεσαι "αυτή τη μοιραία στιγμή", τη φωβάσαι. Ίσως θα έπρεπε, αντί να μην τη σκέφτεσαι, να προσπαθήσεις να μην είσαι δέσμια του φόβου του θανάτου, να ξεπεράσεις αυτή τη σκέψη. Η φυγή από το πρόβλημα, δεν είναι η σωτηρία.
Την καλησπέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου